Nosse Walonreye est la ki tchoûle
Ci n’ est nén k’ ele si discoraedje,
Neni, mins c’ est des låmes d’ araedje.
Awè ! araedjî d’ vey k’ on broûle,
Et distrure çou k’ ele a basti.
Adon k’ elle a dné si souweur
On l’ vôreut asteure mesbridjî
On lyi vout minme prinde si oneur.
Ele a dné ses bwès, ses verdeurs
Po fé des grandès lådjès voyes :
On rôle disso et on s’ anoye.
Ele a dné l’ aiwe po-z abruver l’ payis
Et çou ki lyi shonne si deur
C’ est k’ on l’ sitronne pol rimercyî…
Di ké droet, vos, ki s’ dijhèt les mwaisses
Lyi fjhoz vs tant des mizéres, des xhinêyes
A leye, nosse påjhûle Walonreye ?
Vos ndè profitez portant ås moumints
Po vni touwer les ciers des tchesses et les singlés.
Mins di tot çoula, vos vs endè fotez.
I vs fåt des çanses : c’ est leye ki doet payî.
Di Lidje a Tchålerwè, et disk’ a Årlon
I n’ a nén ene coine ki vos n’ volîxhe broyî
Tos les moyéns vs sont bons…
Et vos vôrîz k’ ele ploye les spales
Djamåy ! Ele vos dit : « Alez å diale ! »
Mågré tot, mågré vos, ele si ténrè droete et fire,
Mågré tot, mågré vos, ele dimeurrè etire
C’ est nosse payis, c’ est nosse patreye
Vive nosse bråve Walonreye !
A nosse Walonreye ki tchoûle
A nosse Walonreye ki tchoûle
L’ Aberteke,
A nosse Walonreye ki tchoûle