Evandjîle sorlon Marc/III
III.
Li min tote souwêye.
1. Il inteûre a novè d’vins ’ne sinagogue.
I tome so onk
qu’a s’min tote souwêye.
Mins èl tinèt a l’oûy :
2. Wèz’reût-i r’wèrih on sabat ?
On l’prinreût so l’tchôd fêt.
3. Jèzus dit a l’ome
qu’a s’min tote souwêye :
« Avancih ’ne miyète,
vin chal å mitan… »
4. Adon èlzî dit :
« Qu’è-st-i pèrmètou
on djoû d’Sabat :
bin fé ou må fé ?
såver ou touwer ’ne saquî ? »
Is d’monèt boke cozowe.
5. Elzès r’louke chaque a toûr.
ça lî broûle è lu-minme :
i s’fêt må
dèl deûr’té d’leû coûr.
I dit à l’ome :
« Sitin t’min… »
El sitind,
èt s’min ridvint hêtèye.
6. Lès farisyins sont vite foû.
Is s’mètèt d’acwérd
avou lès djints d’a Erôde,
disconte Jèzus,
po poleûr èl piède.
T’ès l’Fi dè bon Diu.
7. Jèzus si r’tire vè l’mér
avou sès discipes.
Branmint dès djints dèl Galilêye èl sûvèt.
8. On n’sé fé l’compte dès djints
qu’oyèt çou qu’I fêt,
èt qui m’nèt l’trover,
minme dèl Judêye, di Jèruzalèm,
di l’Idumêye, d’åtou d’Tîr èt d’Sidon,
èt d’l’ôte dè costé dè Jourdain.
9. I dit a sès discipes
dè t’ni on batê fin prêt′,
pace qu’a tot moumint
lès djints l’sèfokèt cåzi.
10. Awè,
ènnè r’wèrih bêcôp :
èt c’èst po çoula,
qui tos lès cis qu’ont-st-on må
qu’èlzès fêt-st-assoti,
lî toumèt d’ssus
po l’ aduzer…
11. A ponne èl vèyèt-is
qui lès massîs èsprits toumèt d’vant Lu,
is brèyèt èt is d’hèt :
« Twè, t’ès l’Fi dè bon Diu. »
12. Elzès rabrouf’têye fwèt’mint :
qu’on nèl fêsse nin k’nohe…
Ennè tchûzîh Doze.
13. I gripe so l’montagne
èt houke foû dès ôtes
lès cis qu’I vout aveûr :
cès-chal vinèt-st-ad’lé Lu.
14. Ennè lome Doze,
po-z-èsse avou Lu,
po-z-aler fé k’nohe li Parole.
15. Is r’çûvèt l’pouvwér
di taper lès diâles foû.
16. Ennè lome Doze :
i-n-a Pîre,
c’èst l’nom qu’I mète a Simon.
17. I-n-a Djåke, li fi d’a Zèbèdêye,
èt Dj’han, l’fré d’a Djåke.
Come sornom
èlzî mète Boanèrguès
çou qui vout dîre
fi dè tonîre.
18. I-n-a co :
Andrî èt Filipe,
Bièt’mé èt Matî,
Toumas èt Djåke li fi d’a Alfêye,
Tadêye èt l’Simon plin d’èhowe.
19. I-n-a-st-ossi Djudas
l’ome di Cariote,
ci-la minme qui l’a vindou.
Il a pièrdou l’tièsse.
20. Vo-l’zès-chal rimnou èl mohone.
Lès djints si rassonlèt a novê,
tant,
qu’is n’polèt fé l’pus p’tite eûrêye.
21. Lès-sonks l’oyèt :
is acorèt po l’apicî.
Awè, is d’hèt :
« Il a pièrdou l’tièsse. »
22. D’hindant di Jèruzalèm
lès docteûrs di li lwè d’hèt
« Il a l’diâle è cwér…
C’èst par li mêsse dès diâles
qu’I tape lès diâles foû. »
23. Elzès houke
po ’lzî djåzer avou dès fåves
« Kimint l’diâle pout-i taper l’diâle foû ?
24. Si d’vins on payîs
i-n-a nole bone ètinte,
i-n-èst nin possibe dè viker.
25. Si d’vins ’ne mohone
lès djints sont d’brogne èssonne.
on n’sé pus viker
è cisse mohone la.
26. Si l’diâle si drèsse so lu-minme
èt s’cwîre mizère,
i n’pout durer,
ç’ènnè fêt d’lu. »
27. « Nouk ni pou moussî
èl mohone d’on fwért galiård
po lî haper totes sès afêres,
si po k’mincî i nèl lôye nin come i få :
adon èl pout haper tot a si-åhe. »
28. « Vor’mint dji v’zèls dit :
tot sèrè rabatou ås fis dès omes,
leûs twérts,
pus çou qu’åront må djåzé,
ot’tant d’fèyes qu’is l’åront fêt.
29. Mins l’ci qu’djåze må so l’Esprit
ni deût nin s’atinde a ’ne rimîse,
èt çoula a jamåy ;
i d’mone è s’ twért po todi. »
30. Tot çoula pace qu’is d’hit :
« Il a l’diâle è cwér. »
Mi mame èt mès frés.
31. Si mame èt sès frés m’nèt.
Is d’monèt so l’ouh
èt l’èvoyèt owèrît.
32. Is èstît la leû sacwant′
a èsse assiou åtou d’Lu.
Is lî d’hèt :
« Vochal ti mame,
tès frés èt tès soûrs,
is sont chal å d’foû
èt is t’cwèrèt. »
33. Elzî rèspond tot d’hant :
« Quî èst m’mame,
quî sont mès frés ? »
34. I tape long’mint sès oûys
so lès cis qu’sont-st-assious
èt qu’fêt l’céke åtou d’Lu,
adon I dit :
« Vochal mi mame èt mès frés :
35. Tot qui fêt l’vol’té dè bon Diu,
ci la èst m’fré ;
mi soûr, mi mame. »