On mâ ki l’ mwért fêt rèsdondi,
Mâ ki l’ cîr apougne todi
Qwand s’ vout vindjî d’ on côp di tos lès crimes del tére,
Li pèsse, pusk’ i nos fât dîre si no tot-â long,
Capâbe so ‘ne seûle djoûrnêye dè distrûre ine nâcion,
Ås pôvès bièsses lîvréve li guére.
S’ èle ni morît nin totes, totes èstît bouhêyes djus.
On n’ vèyéve nole riprinde li dsus.
Po s’ kibate conte li mwért,
Come cwand on sint k’ on moûrt,
Nole eûrêye ni rpicîve leû coûr.
Ni leû, ni rnâd n’ èstît mètous
A l’ afut d’ kéke ènocin.ne prôye.
Lès turturèles si toûrnît l’ cou.
Å rvèy l’ amoûr, â rvèy li djôye.
Li Liyon tint consèy èt dit : « Dji creûreû bin,
Camarâdes, ki nosse tchatimint
È-st-ine danse, k’ a nos fâtes, d’ al copète, on-z avôye.
Ki l’ pus coupâbe di tot l’ hopê
A cîr, so l’ côp, lîvrêye si pê.
Mutwèt k’ tot parant l’ bote, lès-ôtes âront l’ vèye sâve.
Dès vîlès complintes racontèt
K’ c’ è-st-insi k’ lès-aféres si fèt.
K’ on s’ acuse don turtos,
Franc djeû, cwârdjeû so l’ tâve.
Por mi k’ a-st-ine dintèle a broyî dès-ohês,
Dj’ a stronné lès boûfs, moutons èt vês.
Ki m’ avît-i mây fêt ? Nole ponne !
Dj’ a mimme pus d’ ine fèye èhèrtchî
L’ bièrdji.
Dji mourrè don, s’ èl fât, mins i m’ sonne
K’ on s’ deût turtos cfèsser ; po fé ‘ne saqwè d’ adreût,
l fâreût-t èsse bin sûr dè trover l’ pus moudreû. »
« Signeûr, riprind li rnâd, vos èstez trop bon prince,
Li mwinde tchîtchêye, por vos, a l’ êr d’ èsse ine sacwè.
Magnî sacwants moutons, sotês d’ mâle indjince,
Èst-ce ine mâcule po l’ ci ki fêt tronner lès bwès ?
Nèni, nèni, dihans k’ vos’ lzî fîz, Signeûr,
Tot lès crohant, bêcôp d’ oneûr !
Èt k’ pârlez-v’ dè bièrdjî ? N’ èst-ce nin d’ cès Hârgolèts
Ki pinsèt k’ nos poyèdjes valèt mons k’ leûs dj’ vès ?
Èlzî rimnève ine bèye,
Èt v’ n’ ârîz po lzî dner polou-t-èsse trop-z abèye. »
lnsi djâza li rnâd, èt plakeûs d’ aplôdi.
On n’ wèza nin trop kissinti
Dè tîgue ni d’ l’ ours’, ni dès ôtes gros bôdârds,
Çou k’ lès rindéve al pus pindârds.
A hoûter leû samrou, di turtos, disk’ â tchin,
‘L èstît ‘ne confrêrèye di ptits sints.
L’ âgne vint a s’ toûr èt s’ dit :
« Dji sondje k’ ine matinêye,
È-n on pré d’ on covint passant,
Li fin, l’ ocâzion, lès jèbes plintes di rozêye,
Èt l’ diâle d’ apétit mi cpiçant,
Dji twèrtcha di ç’ pré la ine mâlèreûse bètchêye.
Ci n’ èsteût nin da meune, po bin dire çou k’ ènn’ èst. »
So çouchal, on brèya : « Brokans tos so l’ bâdèt.
On leûp, k’ tronlève è s’ pê,
Èmantcha ‘ne grande houwêye
Po prover k’ i faléve diheûse ci mâ-twèrtchî.
Ci pouyeûs, ci rogneûs, acsût d’ tos lès pètchîs.
Si mâcule èst djudjêye ine afère ègzécrâbe !
Magnî l’ jèbe d’ on covint : ké crime abôminâbe !
Rin d’ ôte ki l’ mwért n’ èsteût capâbe
Dè pûni l’ sélèrat.
Al vole, on v’ l’ ahèssa.
Dèl djustice di nosse tére, çouchal done li mèzeûre,
Lès gros s’ ènnè mokèt, mins lès ptits payèt deûr.
Li djustice d’ îr èt d’ oûy, sins fé dès fristonfratches,
Nos mosteûre tos lès djoûs ki c’ èst li ptit k’ on sprâtche.
Lès bièsses malâdes dèl pèsse
Lès bièsses malâdes dèl pèsse
« Les Animaux malades de la peste »
rortografiaedje da Lucien Mahin e Feller sol modêye da Antoine Kirsch
Lès bièsses malâdes dèl pèsse