Ciste ouve ci egzistêye eto divins ds ôtès ortografeyes : Rifondou.
I.

Cand dj’ avë shijh ans, on côp, dj’ a veyou ene foû bele imådje, dins on live so les såvadjes bwès. Li live si loméve «Des istweres ki s’ ont passé po do bon». L’ imådje mostréve on sierpint bowa ki mougnive ene såvadje biesse. Vocial ene copeye di l’ imådje.

Divins l’ live, on djhët: «Les sierpints bowas avalèt leu proye tote etire, sins l’ mawyî. Adon, i n’ savèt pus bodjî eyet i doirmèt shî moes å lon, li tins do didjerer.»

Do côp, dj’ a tuzé eyet ratuzer ås avinteures del djungue et mi eto, dj’ a parvinou a fé m’ prumire imådje avou on croyon d’ coleur. Mi imådje limero onk. Ele ravizéve çoucial:

Dj’ a mostré m’ tchîf d’ ouve åzès grandès djins et lzî dmander si mi-y imådje les fjhët avu pawe.

Ele m’ ont respondou: «Douvint årins ns peu d’ on tchapea ?»

Mins mi-y imådje ni rprezantéve nin on tchapea. Ele riprezintéve on sierpint bowa ki didjeréve èn olifant. Adon, dj’ a dessiné l’ ådvins do sierpint bowa po les grandès djins saveur comprinde. I lzî fåt tofer espliker les pondants et les djondants, les grandès djins. Mi-y imådje limero deus esteut insi:

Les grandès djins m’ ont consyî do leyî tchaire les dessins di sierpints bowa, k’ i soeyexhe å lådje ou cloyous, po studjî purade li djeyografeye, l’ istwere, li carcul eyet l’ grammaire. Ça fwait ki, cand dj’ aveu shijh ans, dj’ a leyî toumer l’ mestî, minme ki dj’ årë surmint yeu stî on prumî pondeu ! Dj’ aveu stî discoraedjî paski dj’ aveu fwait berwete avou mes imådjes limro onk eyet limro deus. Les grandès djins ni compurdèt måy rén tote seules, eyet c’ est scrandixhant po ls efants, ki dvèt tofer et tofer resplikî totafwait.

Do côp, dj’ a dvou tchoezi èn ôte mestî: dj’ a-st aprins a moenner des avions. Dj’ a volé on pô totavå l’ monde. Eyet c’ est l’ vraiy ki li djeyografeye m’ a bråmint siervou: i n’ mi falët k’ on côp d’ ouy po ricnoxhe li Chine di l’ Arizona. I gn a di l’ avance, cwand c’ est k’ on s’ a pierdou del nute.

Ça fwait k’ dj’ a rescontré, tot å lon di m’ vicåreye, ene cåkêye di serieusès djins. Dj’ a brâmint viké dins les grandès djins. Dj’ els a veyou did foirt près. L’ idêye ki dj’ a d’ zeles n’ est nén meyeuse po ça.

Cwand dj’ endè rescontréve ene k’ avët l’ air do vey ene miete pus clair ki ls ôtes, dji purdë mi-y imådje limero onk, ki dj’ a todi wårdé, et djel sayive sor leye. Dji voleu saveur si cisse grande djin la compurdët les afwaires po do bon. Mins ele mi respondeut a tot côp: «C’ est on tchapea». Adon, dji n’ divizéve pus di sierpints bowas, ni des såvadjes bwès, ni des stoeles. Dji m’ metë a s’ livea. Dji li djåzéve do britche, do gof, del politike eyet co des crawates.

Et l’ grande djin estët tote continne do hanter ene sakî di si råjhnåve.

Hårdêye difoûtrinne