S’ i gn a tant des femes ki s’ plindèt
Ki leus omes vont å cåbaret
Passer leu shijhe, piede leu djournêye,
Sol tins k’ ele sont totes disseulêyes
Avou deus troes haeyåves efants
Ki fjhèt come des ptits diales raenants,
Ma frike ! c’ est bén sovint d’ leu fåte.
C’ est l’ nawreye et l’ crasse ki les gåte !
Pocwè nén ene gote s’ atîtoter
Po plaire a l’ ome k’ on-z a spozé ?
Fåt i dmorer come ene souwêye,
Li cou so ene tcheyire e l’ coulêye ?
Alez ! si dj’ aveu-st ene insi,
Dji l’ åreu bén rade elaidi,
Ca ene feme ki n’ a ni gosse ni gråce,
Dji lome çoula ene fameuse eplåsse
Et dj’ plind l’ pôve coir ki s’ a maryî (marié)
Avou ene dôrlinne ki n’ vout rén fé.
Dj’ endè cnoxhe onk k’ a pris ene fafoye
Ki n’ sondje a rén k’ a fé gogoye :
Ele magnreut, catribiu !, sol djoû,
Doze belès wåfes et shijh cougnoûs ;
Pwis ’le va-st amon s’ vijhene Luceye,
K’ est ene sacrêye pansåde come leye,
Boere cwate cénk tasses di crås cafè
K’ on tchôke evoye avou l’ peket.
Ele ni fwait rén s’ ele ni djemixh,
C’ est dijh feyes pé k’ amon Librixhe.
Alez è s’ måjhone cwand vs volez,
C’ est des tchinisses pa tos costés :
Cial, c’ est ene viye pailete sins cowe ;
La, c’ est del såvneure dispårdowe ;
Ene schårdêye assiete sol djivå ;
Et des resses di boure totavå ;
Ene lamponete d’ ôle riviersêye ;
Tåve et tcheyires totes dåborêyes,
Avou cocmwår et djates disseu
Et l’ mår do cafè k’ on-z a beu ;
Ene tchåsse, on solé sol finiesse ;
Des frexhisses divins totes les plaeces !
Des plats, des cwîs ki n’ ont nén stî schurés
Dispoy li carnaval disk’ å Noyé.
S’ ele n’ a nén metou s’ colorete
Po respouner s’ måsseye hanete,
Tapez vos ouys d’ èn ôte costé,
Ca vos n’ sårîz, so mi åme, dinner.
Dji l’ a todi veyou dwåkeye ;
Tos ls ans, ele si pingnrè troes feyes :
E l’ plaece di croles, ses tchveas sont plins
Di plomes ki vnèt foû di s’ cossén.
O ! djel vôreu si voltî bate,
Cwand dj’ lyi voe ses longuès savates,
Ses tchåsses trawêyes divins ses pîs
K’ ele mete on moes sins les rnawyî !
L’ ôte djoû, dji m’ cassa cåzu ene djambe,
Tot m’ trebouxhant conte on pot d’ tchambe,
Et çou k’ esteut co pus vilin,
C’ est k’ on-z aveut fwait ene sacwè dvins.
Houte di çoula, pol mwinde tchitcheye,
Ele moenne l’ araedje tote li djournêye :
Sol tins k’ ele gueuye, k’ ele grogne, k’ ele brait,
Ele lait broûler l’ djote et l’ laecea.
Èn ome k’ a-st ene sifwaite djåclene,
Come i doet magnî ene pôve coujhene,
Et come i mådixh li moumint
K’ a fwait l’ foleye di lyi dner l’ mwin,
Sortot s’ i lyî vént el pinsêye
K’ estant maryî, c’ est po ene hapêye !
I m’ shonne k’ a stî si målureus
K’ i va-st å paradis tot droet,
Ca vs poloz dire, a l’ eure di s’ moirt,
K’ endè va foû d’ on purgatwere
Et ki l’ Bon Diu l’ årè loukî
Come onk k’ a spani ses petchîs.
Des femes insi sont cåze kécfeye
K’ èn ome si tape al calinreye ;
Djel blåme portant s’ i passe si tins
A fé des schårds å sacrumint…
Mins dji direut-st a ene laide cånoye
Ki s’ plindreut ki si ome el rinoye
Et k’ i cwirt ses ahesses ôte påt :
« T’ end as co pô, mvé ! broye ti må ! »
Li ctapé manaedje
Li ctapé manaedje.