On djoû, li ptit Djan-Pire
Trova-st on ni d’ oujhea,
Trova-st on ni d’ oujhea catchî dins les leres.
I fourit tot djoyeus di vey k’ i gn aveut
Cwate djonnes des pus vigreus.
Po rinde si djoye etire,
Li gamén purda l’ ni,
Li gamén purda l’ ni po l’ mete e s’ volire.
Çoula fwait, nosse capon pinda s’ nouve prijhon
Adlé l’ ouxh di s’ pegnon.
On veya ene drole d’ afwaire !
Pere et mere des tchîpeus,
Pere et mere des tchîpeus ni tårdjént pus waire
D’ apoirter leu betchêye ås ptits rafôrés
K’ è fourint rapåjhtés.
Çoula dura ene hapêye,
Si bén k’ les djonnes volént,
Si bén k’ les djônes volént cwand k’ ene matinêye,
Li gamén vna haper, d’ on seu côp d’ haerna,
Leu mame et leu popa.
I lyi vna-st a l’ idêye
Di låtchî tos les ptits,
Di låtchî tos les ptits ; vey s’ i frént parey,
Parey ki les deus vîs k’ els avént nouris
Sins måy elzès rovyî.
Mins les djonnes del niyêye
Co djamåy n’ ont rivnou,
Co djamåy n’ ont rivnou fé ene pitite tournêye
Po vni rvey leus parints k’ årént mori d’ fwin,
Sins li scours do gamén.
Dins les djins, c’ est parey :
On s’ sacrifeye voltî,
On s’ sacrifeye voltî po ls efants k’ on-z inme.
Et portant, s’ end a-t i – ci n’ est nén foirt bea –
K’ ravizèt les oujheas !
Papîscrît da Louis Marquet, evoyî a s’ neveu, l’ abé Georges Léonard, rarindjî pa Joseph Docquier ; li pîtaedje et l’ rinovlaedje å troejhinme vers lait tuzer ki l’ arimé a stî toirtchî so l’ etcherpetaedje do « Ptit Rôzî » da Hinri Simon.