(tecse ene miete diferin)
Djondant do viyaedje di Båclin, on pout ‒ eco å djoû d’_ouy ‒ vey on trô dvins l' rotche.
I n a bén lontins, cisse grote la meteut a houte des ptits omes lomés « måssoteas ».
Leu mestî esteut di rfé les solés des djins do viyaedje, conte di cwè i dmandént ene pitite dringuele. Some tote, c’ esteut des ptits coibjhîs.
Si ptits estént i, ces måssoteas n’ avént nén moens d’ sintimints k’ les ôtes valets po les nozêyès crapådes d’ avår cial.
On djoû, ene båshele di Båclin, ki moennéve les vatches e l' waide, alouma ene blawete e cour d’ onk di ces ptits omes. Li måssotea l’ shuva disk’ addé ses parints et prinda l’ abitude di s’ î rinde cåzu totes les shijhes.
Il aveut clairmint el tiesse d' el prinde come feme.
Mins l’ famile del djonne feye ni l’ oyeut nén di ciste oraye. I n' esteut nén Dju possibe d' acoyî come bea-fi on si ptit ome.
Po s’ endè fé cwite, di ci pretindant måvnou, il avént apontyî, on pô dvant s’ vizite, des schåfes d’ oû rimpleyes di totes sôres d' amagnîs k' il avént metou a cure.
Cwand l’ måssotea ariva e leu måjhon, cisse tote pitite batreye di coujhene, i s’ endè måvla bråmint, lu ki tuzéve a on banket d' fiesse.
Li diåle e coir, i lzî djha : « Dji voe bén ki mes vizites ni vs ahåyèt nén. Vos n' mi vieroz pus ! Mins on djoû, vos vs sovénroz des paroles ki dj' va prononcî asteure. Vosse forteune a vnou påte après påte. Mins vosse rwene vénrè djåbe après djåbe. »
I clapa l’ ouxh, ey on nel veya pus måy.
Mins so pô d’ tins, li målureuse famile a stî rabatowe al pus grande mizere.
dit a l' après-nonne di Gouvi pol fiesse ås lingaedjes walons, 27 di setimbe 2015