obèyi. Si nos fîs l’ målapris, i nos mostrît l’ long deût tot nos d’hant : « Ti mèl pârès, va ; t’irès-st è scole, èt la ti sèrès batou avou 'ne bone vèdje, èt on t’ taprè-st-è l’ cåve ! »
Di leû costé, les mêsses èt lès dames-di-scole rèspondît : « Awè, mètez-m’ vosse fi, dji v’ l’arindjrè come i fåt; avou kékès bonès bouve-al-djêve, djèl frè bin hoûter, mi, ni v’s-inbarassez nin. » Po nos-èspawter co davantèdje, i man’cît lès-èfants måmur’vints d’èlzî fé magnî dè pan tot sètch, dèl sope å papî, èt dès-ôtès lwègnerèyes ki dj’a roûvî.
On bê djoû, mi toûr vina; dj’aveû fê piède pacyince a m’ mame, èle mi hapa po l’ pogn', mi mina jusk’a l’ouh dèl mohone di pènitince, èt m’î voléve fé intrer fwèrcémint. Mi k’a todi stu on pô vîreûs, on pô tièsse di hoye, dji n’ vola nin roter on pas èn-avant; dji rèzista conte deûs-ôtès feumes ki m’apougnît po lès brèsses et lès djambes; dji m’ difinda di mès pîs èt d’ mès mins come on p’tit foûléyî, tot m’ kihinant come on djonne diâle divins on sèyê d’ bèneûte êwe : i fala ki l’ mêsse abrocahe sor mi avou 'ne coriante wèzîre ki m’ fa toûrner deûs' treûs fèyes åtoû dès rins. Ci cråne ranfôrt la finiha l’ trûlêye. On n’ såreût creûre kéle fwèce d’årgumint, kéle lokince i gn a d’vins 'n baguète di så ou d’ neûhî, surtout si èlle èst mètowe èn-oûve par in-ome k’a goûrdjî on hûfion d’ trop ! … Dji moussa è l’ gayoûle tot tchoûlant èt tot tronnant.
Come a ciste-âdje la on s’a bin rade conzôlé di bêcôp di p’tits-accidints, dji continouwa d’î aler tos lès djoûs sins moti; dji n’ poléve pus må dè fé di m’ tièsse, lès côps d’ trike m’avît advêrti, èt dji lès sintéve co.
Dji m’ trova la avou cwinze ou saze pitits maçoukèts come mi, båcèles èt valèts tos c’mahîs èssonle : c’èsteût çou k’on lome asteûre ine sicole gårdyinne, k’èst portant bêcôp mî réglêye. On-z-î aprindéve on pô a lére, très pô a scrîre, èt on payîve ine blanmûze (5) li meûs.
Vocial ine pitite lisse dès lîves k’on s’ sièrvéve alôrse po lére :
