L′ pôve bådlî po schaper, a co bén yeu des rujhes !
Pol bådet ambicieus, ç′ a stî bon eployî[1].
Dins ç′ monde ci, si nos vlans fé tertos onk come l′ ôte,
Sovint nos estans l′ boû, et c’ est bén pa no fåte.
El Liyon eyet l′ Rat.
Po-z oblidjî ′ne sakî, fåt todi s′ disrindjî,
Paski d′ on pus ptit k′ swè, on-z a kéke côp dandjî !
Pa n′ fåve droci fåt k′ dji vos l′ mousse[2] :
Et l′ ci k’ on-z a aidî pout bén awè l′ plaijhi,
D′ vini eto vos soladjî !
On Rat, ′ne miete berzinke, fijheut ′ne drole di frimousse,
E s′ veyant tcheu, dins les grawes d′ on Liyon !
Come c′ esteut co on bon gårçon,
I l′ a leyî s′ eraler, dins s’ trô mougnî ses crousses[3].
Kî çk’ åreut stî sondjî,
K’ on Liyon pôreut bén d’ on Rat awè dandjî :
Dins on filet d’ espesse ficele,
Vudant d' on bos i s’ eva s’ estitchî !
Et il a bea beulé, po apeler s’ frumele !
L’ Rat vént et i comince, a rondjî, a machî :
L’ Liyon k’ esteut come dins ’ne gayole,
Al fén l’ filet disfwait, schape el gueuye del casrole.
L’ Pacyince eyet l’ longueur do tins,
Fjhèt pus k’ el foice et l’ colere bén sovint.
