Siya, nos avans fwait l’ voye eshonne, c’ est leye k’ a vnou m’ arinner al sôrtijhe.
C’ est bén ene binamêye feme… et sins nole grandeur la, edon ? Ele si mostere ossu bén avou l’ feme d’ èn ovrî k’ avou des ritches !
Ô ! ci n’ sereut nén co avou tot l’ minme kî k’ ele rotreut savoz !
Ô ! neni, çoula djel sai bén… Vos n’ estoz nén tot l’ minme kî non pus dê vos, Dadite, si on n’ est k’ des ovrîs, do moens on-z a d’ l’ oneur et personne n’ est a ctaper… Mins avou vos, dji croe k’ elle est bén familire edon pa ?
Ele sait avou kî edon ; tot çou k’ ele mi raconte, madame Fordjeu sait bén ki çoula tome al tere, et n’ pout må d’ aler pus lon.
Assuré ki ci n’ est nén vos ki va-st aler cacter so les soûs… çoula, tot l’ monde vis rind cist oneur la, et Pire mel dit bén sovint…
Vos moennez ouy vosse feye amon Ruth, insi ?
Awè, i fåt bén, edon, elle est djonne, ele ni va måy nole pårt… mins i fåt k’ vos voloxhe bén m’ pruster vosse châle, ca l’ minne est télmint divnou… vos comprindoz…
