Çou ki m’ shonne aveur veyou, mon Diu, rén k’ çoula ! Et ma fwè, ces efants la s’ kinoxhèt dispoy todi, i n’ ont måy leyî di s’ håbiter… et çou k’ arive diveut ariver sorlon mi ; ca ces afwaires la, veyoz vs, por mi, c’ est scrît d’ avance, c’ est ene destinêye come on dit.
Dji so tote bouxheye djus ! C’ est po rire surmint.
Ô ! neni ç’ n’ est nén po rire. Emile, ni djåze-t i måy di Meliye, cial ?
Co jamwais, å grand jamwais.
Ô ! bén ci n’ est nén parey e l’ måjhone, et dji voe bén k’ Meliye glete edon mi, cwand on vént a pårler d’ Emile.
Vosse feye a motoit des idêyes ki m’ fi est lon d’ aveur.
Vos pinsez bén Dadite, k’ ene båshele n’ a k’ les idêyes k’ on lyi mete e l’ tiesse.
Ô ! siya siya, çoula s’ a co veyou, les djonnès feyes asteure, cwand on les î a djåzé ene feye ou deus pinsèt al vole k’ on les våye maryî, dê zeles.
I n’ s’ adjixh nén cial d’ ene feye ou deus edon.
