Po l’èfant èt po l’ mouchon
Fleûr së ténre èt së dèlicate
Lèyîz l’èfant, èfant qu’ël èst
On l’ dëstrûrè todë trop rade
Lèyîz l’èfant come Dieû l’a faît
Ël èst së bia, fiant sès grands-ouy
D’ssër on mëstère èbarassant
Ël èst së doûs quand ë s’aspouye
D’ssës l’ cô dë s’ mére en l’ rabrèssant !
Në d’mandez nén ç’ qu’ë pôrè ièsse
Contintez-vos dë s’ prëmî pas.
Në vèyoz nén l’ pére qu’è-st-à l’ fièsse ?
Ë lî chone qu’ë vént d’ dîre « papa » ?
Dë vos-èfants r’fachîz lès-âmes
Vos-avoz si peû d’ leû p’ tët cwârps ;
Èt c’èst l’ bon Dieû quë vos lë r’clame
D’vant lë, par zèls, n’eûchîz nén twârt.