Zoli est moirt ! Troes ptits mots ki rôbalèt sins rla e l' tiesse da André. C' est come on rôlmint d' tabeur sins fén : Zoli est moirt ! Ç' aveut stî a l' vesprêye, la k' on peneus solea d' ivier tapéve ses dierins rais, ki l' telefone aveut souné.
Alo ! André ?
A, c' est vos, Zita. Ki dj' so binåjhe di vs etinde.
Zoli est moirt…
…
André, Zoli est moirt !
Kimint ! Ki s' a t i passé ?
Èn accidint d' oto. Il est moirt.
Dji vén. Dj' arive li pus rade possibe.
Zoli est moirt ! André n' a rén d' ôte e l' tiesse. L' aweye de conteur blokêye so cint et vint, li vweteure avale les kilometes de l' mwaisse voye, vorant inte deus rigletes di potôs electrikes ki dispårdèt ene tiene djaene loumire. Ses mwins plakêyes so l' volant, André moenne come èn otomate. Ses ouys loukèt å lon, mins i n' voet rén. Il est ôte påt.. .
- Vous êtes français ?
C' est insi k' ele l' aveut arinné cwand il aveut moussî foû do car. C' esteut a Budapest. I gn a troes ans dedja. André aveut co e l' oraye li xhiltaedje di s' tchantante vwès, avou ene manire do rôler les R ki lyi rapinséve si ptite coine d' Årdene.
- Nonna, aveut i respondou e francès, dji so Walon.
C' est insi k' il avént fwait cnoxhance. Lu esteut tourisse; leye, esteut hongrwesse. Professeur di francès, ele fijheut li guide do tins d' ses condjîs, tot fjhant vey ås etrindjirs les pus beas monumints del veye. C' esteut-st ene bele pitite sipitante comere. Ses ouys, ossi noers ki ses tchveas, riglatixhént come des gayets. Ele aveut motoit trinte ans. Li corant aveut passé todroet. On åreut yeu dit ki, sins måy s' aveur rescontré, i s' kinoxhént dispoy todi. Après l' vizite, i l' priya a prinde on vere, çou k' ele accepta voltî, mågré k' ele n' aveut waire di tins.
Il ont trové on staminet, divins ene rouwale padrî l' operå. A ciste eure la, li sôrôsô esteut cåzu vude et i s' ont-st aståvlé dvins ene påjhûle coine. C' est lu, sortot, k' aveut djåzé. I lyi aveut raconté k' il esteut professeur avou; k' i vneut do dvoircî et k' i dmoréve retrôclé en on ptit hamtea di céncwante djins.
Leye esteut marieye et aveut ene båshele di shijh ans. A ! I s' sinténs vraiymint bén eshonne ! Il ont dmoré on moumint sins moti. Pu, leus loucådes s' ont croejhlé et il ont stî si télmint mouwés ki, sins l' poleur espaitchî, ses lepes ont rdjondou les sinnes.
Li mwaisse voye a plonkî d' on plin côp el sipexheur del nute. André est saetchî d' on plin côp foû d' ses rmimbrances : l' Almagne ! Eco doze cints kilometes. L' ome mete ses gros fåres, ridresse si screne et s' sitind come on tchet. Dedja des crampes et i gn a k' ene eure k' il est so voye ! Mins, prind asteme, valet, do n' nén passer houte del mwaisse-voye po Cologne.
I lyi aveut dné radjoû a si otel po l' londmwin a dijh eures. A sijh eures å matén, il esteut ddja so pîs et i trefeléve come on djonnea li nute di s' mariaedje. Il esteut so des tchôdès cindes cwand c' est k' ele cacta a l' ouxh. Elle intra. Sins moti, come s' elle åreut avou l' tiesse avå les cwåres, ele lyi prezinta s' tchife a båjhî, pu ele fijha tot a si åjhe si toû del tchambe, oista si paltot k' ele ploya sogneuzmint so l' fåstroû, sera les gordenes et s' vina acovter dvins ses bresses… et leus bokes s' agrapter a blames…
Cisse samwinne la fourit ene des pus beles del vicåreye da André. Il esteut bleu sot del pitite Zita. I dmanént coûtchîs tot do long do djoû, a s' inmer. Mågré leu diferince d' ådje i shonnént fwait onk po l' ôte. Et cwand i faleut bén dihoter po s' rischaper ene miete, i s' plaként onk a l' ôte po sinti bate leus cours, po houmer l' minme air. Ele lyi aveut cfessé tote si veye. Kimint ki l' froedeur di si ome l' aveut disbåtchî, leye, si amitieuse, si fiestixhante et ki n' aveut nén stî prusteye a l' froede aiwe. Dispoy cénk ans, c' est l' vraiy, elle aveut-st on galant, mins asteure ele n' el voeyeut pus voltî, et pu, ele l' aveut rescontré, lu…
Fwait a mezeure ki l' tins coreut-st evoye, ene pezante miråcoleye sitrindeut les deus hanteus. I n' si volént pus cwiter et cmincént a mådjiner leu vicåreye a divni.
Ci n' esteut nén åjhey. André diveut rintrer a s' sicole li londi d' après et leye, elle aveut-st èn ome, Zoli, ene måjhone et èn efant. Li mî esteut do tårdjî ene miete. Dimander po dvoircî, vinde si måjhone et vni viker e Walonreye adlé lu, avou si efant.
Zoli est moirt ! Les eures passèt et l' oto, sins flåwi, avale les kilometes et s' efonce todi pus parfond e l' Almagne. E l' sipexheur del nute, ele shût, a l' aveule, li blanke roye ki markêye li mitan del mwaisse voye, leyant en erî les plakes di blanc fier kissemêyes tot do long. Koblenz, Frankfurt, Wurzburg sont padrî, vola Nurnberg asteure !
Zoli est moirt ! Li fråze redondixh e l' mascråwé cervea da André. Ki va-t i advini ? C' est k' end a des royes, so ses coines. End a-t ele, li ptite Zita, des rdites a lyi fé. Et portant ! C' est on piele, cisse feme la !
Biesse ! Vårén k' il a stî ! Asteure, il a sogne, il est dvins les transes. Et si ele n' el voleut pus…
So l' voye po rivni so s' payis, après aveur cwité s' binamêye, André esteut tot feu, tot blame. I s' sinteut on djonne ome, presse a rataker ene novele vicåreye. L' imådje da Zita n' el cwitéve pus. I nd esteut roed sot !
Rintré e s' måjhone, fwait a fwait, li shoflé rtouma, et minme kiminça a divni tiene. C' est ki c' est deur viker mierseu cwand on n' î a nén stî afaiti. Si grande måjhone esteut todi froede cwand c' est ki rintréve di l' ovraedje. Et måsseye, ca i n' s' åreut ddja polou siervi comifåt d' on drap d' måjhone. C' esteut l' moirt di Nosse Signeur ki fé rischandi ene pailete di sope et d' endè fé les schieles. Po çou k' esteut do bouwer et do ristinde, il esteut-st oblidjî del fé fé pa s' viye vijhene, Norene, k' i payive bonzet tchir, lu k' esteut ene miete pice-crosse. Et pu, gn aveut les nutes ! C' est l' vraiy k' il aveut radjonni d' vint ans. On demon el vineut temter tote nute, shoflant so les tchôdès cindes di ses sintumints ki s' esprindént pés k' on grand feu d' Sint-Djan. I s' kitapéve des eures å long so bedreye, tot frexh télmint k' souwéve, fåte do poleur distinkyî si osteye, roede come on bwès, presse a xhiyî.
C' est adon k' i rvoeya s' feme. Leu båshele s' aléve maryî et i faleut sepi cwè et kesse. I s' rescontrént e-n on restorant itålyin, k' on î magnive bén et bonmartchî. Ele s' aveut fwait gåye. André s' apinsa inte di lu-minme : c' est tolminme ene bele djin. A ! s' ele n' åreut nén avou on sfwait caractere !
Tot s' passa foirt bén. A l' fén d' l' eurêye il estént, tos deus d' bele oumeur. Elle åreut bén volou rivey li tchén, dijha-t ele, et i gn aveut co e l' måjhone deus, troes afwaires da leye. Ni pôreut on nén… ?
Il ont ralé e s' måjhone. Li tchén a fwait a s' patrone ene fiesse di tos les diåles. Leye a tapé ses ouys on pô totavå sins moti, pareye a l' oujhea d' sint Carolusse. Il estént vraiymint astok onk di l' ôte. Adon, ele li rabressa so les lepes. André, si télmint strindou dispoy si lontins, n' si pola ritni, et l' moenna doucetmint e la-hôt.
Ås aireurs do djoû, André passa l' pont do Danube. Sins fé ene ahote, il aveut triviersé l' Almagne : ût cint kilometes. I s' sinteut nåjhi. Il aveut fwin. Esteut tot ecoidlé. I cwita don l' mwaisse-voye po-z aler tankî (rimpli l' rezerwer di l' oto) et s' rischaper ene gote. A ciste eure la, li såle do restorote esteut cåzu vude et on vneut a schipe do candjî les posses. Li caissire di nute, ene grande grentchene sins cogne, mins stocaesse come nos ptitès cavales d' Årdene afaiteyes a l' eraire, dinéve si plaece a on bea, spitant poyon. Li novele ravizéve Zita et André endè fourit mouwé. I magna a gros dints s' mitchot, ni s' arestant ki po s' ramouyî l' gozî a grossès goirdjetes di bolant cafè. A ! Ci n' esteut nén del lapete. Il esteut si clapant k' endè boeva cwate grandès djates. Afeye, i tapéve ene loucåde après l' djonne feme a l' caisse. Ele s' end aperçuva et lyi revoya on sorire, parey å côp di scoreye ki l' tcheron dene å tchvå po l' fé escourcî. André endè fourit tot ravigoté. Il esteut nåjhi d' aveur moenné tote nute, et åreut bén dmani la, a contimpler l' båshele. Mins, i gn aveut co del voye divant d' ariver a Budapess. Sins pus halkiner, i rmonta e l' oto.
Li feme da André rivna todi pus sovint e s' måjhone. Ele rimeta pidjote a midjote li mastea d' adrame. Ele li candôzéve. Çou k' lyi aveut-st arivé, dijha-t ele, arivéve a cåzu tos les omes eviè leus céncwante ans. La ki s' sintèt divni vî et k' i sont assaetchîs après l' djonnesse. Leu feye s' aléve maryî. Seur ki bénrade, n' årè des ptits gnêgnês. Ni porént i nén esse ureus, leus deus, tot loucant crexhe leus ptits-efants ? Et pu, ele sepeut cmint fé po rapåjhter l' pôve ome, ki s' sonk boleut come li ci d' on roncén. Fwait a fwait, ele toursiva si bén, k' André s' leya adire et rissaetcha ses coines come on lumçon. Todi endè-st i k' on bea djoû, dizo les ouys di s' feme k' end aveut tchatch, André telefona a Zita et lyi dbita si honteus messaedje : i rmagnive si parole. Il aveut candjî d' avizance. K' ele dimoraxhe la ou çk' elle esteut ! Po l' djonne feme, k' esteut carape escourceye sor lu, c' esteut come si l' cir lyi åreut wagué so les spales. Elle aveut-st ataké a dvoircî d' si ome et vola les beas sondjes revolés et l' lursete mascrawêye ! Tot a l' diloujhe, elle endè touma malåde. Elle ourit des noerès idêyes et tuza minme a s' fé toirt. Ele lyi telefona troes côps afén çk' i candjaxhe d' idêye. A l' vude ! I nd aveut d' keure di ses tchoûlreyes et fjheut ene croes so tot çoula.
Cwand c' est k' i rtuze a tot çoula, André fwait ene peneuse mene. I n' est nén fir di lu. C' est ki vaila, tot l' monde a stî å corant d' ses fåssès promesses. Des près-parints disk' ås vijhéns. Il a passé po on djannesse, on fås djudas. Kimint el vont i rçure torade ? Et si, a l' plaece d' aroufler a l' etermint come on tchén dvins on djeu d' beyes, la k' riskêye co di s' fé atouwer et d' aveur des rujhes, i rawådreut on djoû ou deus e-n èn otel ? I srè co todi tins, li leddimwin, cwand ele serè acoejheye, d' lyi aler rinde vizite ou d' lyi dner on radjoû. So l' trevén k' il est pierdou dvins ses sondjes, li solea s' a-st enondé e l' air, bén pus hôt k' les cresteas del valêye do Danube. Bagnant e l' tiene loumire d' ivier, ståré so s' falijhe, li mostî d' Melk reschandixh ses vîs meurs. André n' el voet ddja nén. Ses ouys ni cwitèt nén l' grijhe trawêye del mwaisse voye. Li vweteure hagne l' asfale sins måy end avou s' sô.
Deus moes å long, li vî racoplé manaedje tourna d' adrame. Adonpwis, les rôletes atakît a crîner. André aveut trop lontins balancî inte di ses deus femes. Sins l' voleur ricnoxhe, i dmoréve so dotance. Aveut i fwait l' boune tchuze ? Il î aléve di tos ses pus roeds po ki s' manaedje reyussixhaxhe, télmint ki s' divoice l' aveut mesbridjî.
Ossu, ecråxha-t i l' machene tot ravalant s' raetchon pus sovint k' a s' toû. Mins, on n' candje nén les djins.
Et tot rataca come davance. Les makets di s' feme estént todi la et i n' aveut nole avance a sayî d' aler disconte. Elle esteut haeyåve, todi a s' cou po lyi fé fé ene sôre ou l' ôte. Elle esteut mwaisse po tchoezi l' moumint k' i n' faleut nén. Et, cwand c' est k' ele l' aveut taené a lyi råyî l' pea foû ses oxheas, ele vudive co d' l' ôle so feu k' i ndè potchive foû d' ses clicotes et atakéve a må djåzer. Houte di çoula, ele si plindeut so tot, veyant çou k' gn aveut co a fé et nén çou k' esteut fwait. Ci n' esteut nén ene metchante feme portant, mins ele ni fjheut nole foice po sayî d' el comprinde. Come elle aveut stî prusteye a l' froede aiwe et k' elle esteut grande doirmåde, i n' esteut waire aconté e lét. S' elle åreut stî ene gote sûteye, ele l' åreut candôzé amitieuzmint. Bénwaite ! Ele end åreut ddja avou l' avizance. Sovint, André saya d' endè dvizer avou leye. A l' vude !
Discoraedjî, i ndè motixha pus, mins l' plåye continouwa do sûner. Del nute, sitindou dlé s' comere retrôclêye dizo s' covtoe, i sondjive peneuzmint a l' pitite Hongrwesse k' il aveut leyî la. Li gruzinaedje del tchampwinne so l' håye l' assaetchive bråmint dpus ki l' tchawtreye di l' agaesse k' i seréve e s' mwin.
I gn aveut co waire di djins cwand i triviersa l' cinte di Wîne. Si timpe å matén, les rowes sont cåzu vudes. Deus, troes trams, sacwantès vweteures, li viye capitåle aveut do må a s' dispierter. André prindeut asteme a dmorer so boune voye et n' aveut nén l' tiesse a loukî les beas monumints. I fila tot do long do tchenå do Danube et shuva l' mwaisse voye ki moennéve a l' areyopôrt. On cwårt d' eure pus tård, i leyive li grande veye padrî lu. Et l' Burgenland atakéve; on plat payis, tot fén parey å ci di l' ôte do costé del frontire hongrwesse, avou les minmès ritchès campagnes, les minmès bassès måjhones. André tape èn ouy so l' ôrlodje di l' oto. Tot va bén, dit-st i. Dji serè so plaece po nonne.
On djoû, a foice d' î tuzer et d' î ratuzer, il lyi aveut oizou scrire. O, ene lete foirt convnåbe mins ki n' catchive nén tot çk' il aveut so l' cour. Ele lyi aveut respondou. Et il ont continouwé insi, djinteymint, des moes å long… e catchete di s' feme. Ça lzî fjheut do bén a tos les deus. Ele lyi racontéve si veye, k' elle aveut bén dvou rmete les catches e for avou si ome. K' ele ovréve carape, ca ele ni voleut pus tuzer k' a s' mestî. On djoû, ele lyi scrijha k' ele si dveut rinde a Paris li moes a vni. Ele prindreut lodjisse mon ene anîsse, et dmeurreut deus samwinnes vaila… et ele djondeut si limero d' telefone e l' France.
I s' aveut rindou a Paris. I s' avént dné radjoû å djårdén do Lussimbork, tot près l' intrêye do costé do boulvård. Ele rawårdéve dispoy dijh munutes cwand il ariva, on pô eminné. Mins ele si tapa todroet dvins ses bresses; adon, sins longs messaedjes, i l' emoenna viè si otel. Ci fourit parey ki cwand ene foite passe di vint roufele so on hopea d' djômixhantès cindes et l' grand bleu må d' araedje ewalpa les galants en on toubion sins fén.
Mins li diåle maryive si feye. Les deus djoûs k' i s' sont fwait sôs onk di l' ôte sins måy si dseuler ni fourît k' ene clignete do solea å mitan des lavasses. Les londis shuvèt todi les dimegnes, i s' fala bén cwiter. Et tchaeconk d' aler loyminoymint porshure si destinêye.
Hegyeshalom : li frontire ! André a del tchance, i gn a k' ene dozinne di vweteures divant lu k' rawårdèt po passer di l' ôte des costés. Ci n' serè nén long. Il a abaxhî l' veule di l' oto po prezinter s' cwåte d' idintité a l' bawete del guerite. Ene soriante djonne feme, brune mousseye a sôdård, lyi rind ses papîs après î aveur tapé on côp d' ouy.
- Közônôm szépen. Viszlat !
- Viszontlatasra ! Yo utat !
Li mwaisse voye si drove tot lådje divant lu, cåzu vude. Mins asteure, k' il est si près di s' bute, i n' a pus håsse, et d' on plin côp, la k' il a rôlé sins rla, onze eures e-n erote, li nåjhixhaedje lyi wague so les spales. Si tiesse lyi shonne vude. Il est tot pierdou come s' i n' sepreut çou k' i fjheut la. Djans, valet ! Ci n' est nén l' moumint d' t' essocter ! Eco ene pitite foice ! Atacans l' dierin boket !
Cwand c' est k' il aveut rintré e s' måjhone, il esteut co macasse di çou k' lyi aveut arivé. Des djoûs å long, i dmora plonkî dvins ses sondjes, a raviker ses doûcès sovnances. Ça l' aida foirt po sopoirter les råtchåds di s' caegnaesse di feme, pus haeyåve ki djamåy. Pidjote a midjote, i s' fala bén dispierter. C' est ki come dit li spot : « Les ouys ki n' si voeyèt nén, si rovièt ». Mins André aveut trové l' bocåd. Cwand i nd aveut ses cint kilos, i s' retrôcléve divins ses rmimbrances. Cwand l' froede bijhe shofléve so s' manaedje, i fjheut l' croufe disk' a tant ki l' boerlêye soeye evoye. Li tins, ki rwerixh di tot, paret i, passa, londjinnmint. Mins ayir, li sounreye do telefone l' a acsû pés k' on côp d' aloumire.
Zoli est moirt…
La k' i mousse divins les gris coulots d' åtoû d' Budapess, André a sogne. Vôrè-t ele co d' lu ? Li dotance el kihagne. Vola l' påjhûle rowe di Buda, å pî do tchestea; li ptit otel ou çk' il a ritnou ene tchambe. C' est å deujhinme astaedje, et i lyi fåt poirter s' valijhe lu-minme. Todroet telefoner. 345 754. Alo ! C' est ene vwès d' ome ki lyi respond. I n' comprind rén. I gn a vaila on disdut d' tos les diåles. I doet fé tot plin d' djins e l' måjhone. " Zita ? Ayi ! Zita ? " Vo l' la al fén !
- Alo ! C' est mi ! Cwand s' porè-t on vey ? Dimwin, a dijh eures, e t' måjhon. D' acoird !
André n' etind pus rén. Seur k' il ont stî côpés. I n' a pus k' a ratinde. I est si nåjhi k' i n' a nén fwin. Il avale deus piles po doirmi et, sins s' dismoussî, si leye toumer so s' bedreye.
Cwand i s' dispiete, i n' est co k' cwate eures å matén. I a doirmou pus d' doze eures ! Eco pus d' shijh eures divant s' radjoû. On etind nou brut e l' otel. Come i magnreut bén ene sacwè et k' i n' vout nén dmani e l' plaece a tourner et ratourner come on spirou e s' gayole, i dischind so l' rowe. I fwait co noere nute. Cint metes pus lon, on ptit staminet est drovou. André î mousse et cmande po ddjuner. Mågré k' i magne tot a si åjhe, les aweyes di l' ôrlodje ni rotèt nén pus rade. Po rapåjhter ses niers, i s' va pormoenner avå les tiers di Buda. Il a l' tiesse vude d' aveur trop tuzé. I va dmorer deus eures å long, aspoyî a l' baye, a waitî cori Danube, dismetant k' amonte todi pus roed li groûlaedje del grande veye ki s' dispiete.
Ene douche, des prôpès mousseures, li tins di s' fé gåy et il est presse po l' grande dene. Li diåle, k' a rbatou l' cwårdjeu, lyi va-t i dner l' bele brûte ? Todi nd est i k' a dijh eures petant, André bouxhe a l' poite da s' monkeur.
- Bondjoû André. C' est bén binamé d' aveur fwait l' voye, dijha-t ele tot lyi tindant s' mashale. Dji so moite nåjheye avou totes les astrapådes ki dji vén do viker.
Ele li fjha moussî e sålon et l' priya a s' ashire. Come i sayive d' el prinde so ses djnos, ele li rtchôca roedmint.
Ci n' est seur nén l' moumint ! dijha-t ele on pô setche, et lyi raconter spepieuzmint, sins ndè rovyî ene, totes les rujhes et les mizeres ki lyi alént atoumer so les rins. Pacyinnmint, sins l' côper, mågré ki boleut e s' pea, André l' leya dbiter tos ses messaedjes. Cwand c' est k' ele ourit fini s' ramtaedje, il ont dmani on long moumint sins moti. Adon, il a-st ataké s' pretchêye et lyi a dbité tot çou k' il aveut tuzé et ratuzé tot do long do voyaedje. I s' aveut cdujhou avou leye come on måloniesse, et i lyi dmandéve pardon.
Enocin k' il esteut d' aveur mesdjudjî ses sintumints por leye et, la k' il aveut dmoré trop lontins dseulé, di s' aveur leyî andoûler di s' feme. Asteure ki l' Bon Diu aveut bouxhî djus les ehales so leu voye, i lyi dmandéve, tot peneus, di s' bén voleur raplaker avou lu. Il esteut presse a l' maryî si timpe ki possibe. Ele vénrént, leus deus avou s' feye, viker e s' grande måjhone.
Ele ni pierdeut nén ene parole di ses messaedjes. Ele tuzéve si télmint foirt k' ele xhinéve a s' endè fé laide, come s' ele åreut yeu stî inte deus idêyes. Come i ratakéve po troejhinme côp a plaitî s' cåze, i lyi shonna k' ele n' el schoûtéve pus. K' il esteut la a djåspiner a l' vude, come èn avocåt pailete. I pôrè berdeler tant k' i vôrè, ci serè « neni », et rén n' lyi frè pus candjî d' idêye.
Adon, André si taijha…
Ele ni lyi voleut nén responde todroet, dijha-t ele. C' est ki c' esteut la ene sacwè d' consecant. Po cmincî, elle aveut mezåjhe di s' rischaper ene miete et pu on voerè. Ele prometeut d' î tuzer serieuzmint. Di dpus, cwand c' est k' il aveut leyî la et k' elle esteut a l' diloujhe, elle aveut rescontré on binamé valet k' end esteut bleu sot et ki n' dimandéve k' a l' maryî. I n' aveut k' a rintrer e l' Walonreye et a rawårder si lete. Ele lyi scrirè po lyi fé sepi cwè.
Asteure, ci n' esteut nén po l' mete a l' ouxh, mins ses parints l' ratindént po dinner.
Ene pitite grijhe plouve tome so Budapess. André n' el sint nén cori tot do long d' ses tchveas et goter e s' hanete. Come i n' voet nén tot åtoû d' lu li spitante veye ki s' kitape. I n' ôt nén l' berdouxhaedje des trams et des otos. Roed come ene beye, come ene sôleye k' on a rmetou so l' droete voye, i ndè rva tot macasse.
Come il a triviersé l' rowe sins rwaitî, i manke si fé språtchî d' on tacsi. I l' aresteye et s' fé moenner disk' a si otel.
- Voloz vs bén fé m' conte ?, dimande-t i a l' caissire, dji doe ndaler so l' côp.
André ni vout nén croere ki tot est fini. Ele n' a nén dit neni; elle î va tuzer; i gn a co d' l' espwer !
André aprepeye si vizaedje do muroe do lavabo, mins i n' rimete nén l' anoyeus vî ome k' il î voet.
novele sicrîte e 2002; riscrît e rfondou so l' Aberteke; ene miete ricoridjeye vaici, sorlon les dierins decidaedje del tåvlotêye « Rifondaedje » del Rantoele.