Li vî Colas k’ a dabôrd swessante ans
Vént do maryî ene djonne feme di trinte ans.
Dismetant k’ ele l’ a maryî po ses sôs,
Il est surmint djalot.[1]
Rifrin
Il est todi drî leye, drî leye, drî leye;
Il est grigneus télmint k’ il est djalot
Å pus vî, å pus sot.
Elle est madame, elle a tot çki lyi fåt:
Bijous, tweletes, meskene et minme on tchvå;
Mins ele ni oize sôrti foû di s’ måjhon
K’ i n' est so ses talons.
å rfrin
Liza inme co bén d’ rôler a velo;
Colas fwait l’ minme; mins: k’ il est mia e s’ coulot,
Ca po l’ shure dins les gritchetes et les broûs,
I tanfele come on boû.
å rfrin
Cwand c’ est l’ dicåce, Liza k’ inme bén d’ danser
A l’ eure do bal, ni pout må do manker
Do vni peter sacwants ptits rigodons;
Mins gåre å vî crampon !
å rfrin
Si on bea djoû Colas vént a mori,
Dji vou wadjî ki s’ feme, sins fé do brut,[2]
Avou ses sôs rmareyreut on djonne cokea
Et n’ dimandreut nén mia…
Dierin rfrin
K’ i soeye todi drî leye, drî leye, drî leye
Cwand on est djonne, on n’ est nén si djalot
C’ est les pus vîs les pus sots
Pî-note