Dins nosse pitite måjhon
I gn a on stouve å bos[1]
Ki, dispu près d’ èn an,
Rodjit dins l’ plaece di dvant.
Nos avans prins ci-la
Mågré k’ i n’ est nn bia
Mins nos avans bén tchôd
Cwand on s’ achîd astok[2]
Resploe:
I n’ est nén foirt grand, mins i m’ plait bén
Dji vos l’ di, leyîz l’ daler
Cwand pa dvant i s’ mete a tchåfer
Cwè çk’ on est bén a ses costés.
Ene aloumete po l’ fé prinde
Veyoz, gn a rén d’ pus simpe.
Cwand dj’ a on djoû d’ condjî
Å bos, dji m’ va voltî
Gn a pont d’ efoirt a fé
Po prinde des moirts bokets
Fåt dire ki les pus spès,
Fjhèt tolminme pus d’ efet.
å resploe
Sortot n’ fåt nén rovyî
Tenawete d’ el tcherdjî
Avou sacwantès coxhes
Spesses come des mantches di broushes.[3]
Cwand tot l’ bos est broûlé,
Et k’ i n’ dimeure pus rén
Nos stitchans des briketes
Pa dzo sacwantès schetes.
å resploe
L’ estouve å bos, l’ estouve å bos
L’ estouve å bos, di no måjhon.[4]
Adon, nos nos rtchåfans
Avou l’ bea noer tcherbon[5]
Sovnance des vîs corons
Di no payis walon.
Les rodjes et djaenes erflets
Sovint m’ fwaiynut pinser
K’ i dmeure co èn espwer
Po no bea payis noer.[6]
Pî-notes