La bîje èt l' solê astint ki s' margayint pou sawèr kî çki, dèsdeûs astot l' pus fwârt.
Mês ç' côp la, la k' i wèyèt on tchminaud k' arivot pyim piam,dins in bê nû tchôd paltot. Ladsu, i s' mètèt d' acwârd pou çci: lu cé ki parvinrot l' prèmî a lî haper s' mantê, ça srot li ki srot rwaité come lu pus fwârt. Adon, la k' la bîje su mèt achoufler tant k' èle put. Mês non pus, pus çk' èle chouflot, pus çku l' routeû s' racafûlot dins s' grand paltot. Ça fwèt k' èlle è lêchu ûve.
A ç'moumint la, la ku l' solê s' mèt a loûre come cand i loût dès cate costés. Èt c' èst ku: après ène hapêye, la ku l'pourmonneû è sté rachandi, èt il è tiré s' mantê.
Ça fwèt k' la bîje è bin dvurcounuche ku l' solê astot l' pus fwârt du zês deûs.
Ci tecse ci a stî scrît anonimmint ey eplaidî sol mape del Beldjike del waibe do Djåzant atlasse éndjolike des lingaedjes di France et d’ pattavå å pont «Transinne»; l’ ovraedje k’ on dit est metou dizo libe licince al såme nén comerciåle (Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License).
Li tecse a stî eredjistré dins l’ prononçaedje di ci scrijhaedje ci k’ est rschoûtåve ciddé.