Ciste ouve ci egzistêye eto divins ds ôtès ortografeyes : Rifondou.
XV.

Li shijhinme planete esteut dijh côps pus grande. Î dmaneut on vî-y ome ki scrijheut dins des foû spès lives.

- Tinoz ! Vola èn esploreu ! criya-t i, cwand c’ est k’ il aviza li Ptit Prince.

Li Ptit Prince s’ ashida al tåve. I s’ rischapa ene gote : il aveut ddja tant voyaedjî !

- D’ ewou vnoz ? dimanda-t i l’ vî-y ome.

- C’ est cwè, di ç’ gros live la ? derit i li Ptit Prince. Ki fjhoz cial ?

- Dji so djeyografe, derit i l’ vî-y ome.

- C’ est cwè d’ on djeyografe ?

- C’ est on sincieus ki sait bin eyû çk’ ele sont les mers, les aiwes, les veyes, les cresses eyet les dzerts.

- Vola yåk d’ interessant. Vola on vraiy mestî, po fini ! Et i tapa on côp d’ ouy åtoû d’ lu, sol planete do djeyografe. I n’ aveut co måy veyou ene si madjestiveuse bole.

- Elle est mo bele, vosse bole. Gn a-t i des oceyans ?

- Dji nel sårë dire, derit i l’ djeyografe.

- A ! (Li Ptit Prince esteut djondou.) Et des cresses ?

- Dji nel såreu dire.

- Eyet des veyes, des aiwes, des wastenes ?

- Dji nel såreu dire nerén, derit i li djeyografe.

- Mins vos estoz on djeyografe !

- C’ est djusse, mins dji n’ so nin èn esploreu. Dji n’ a nén èn esploreu. Ci n’ est nén l’ djeyografe ki va conter les veyes, les aiwes, les cresses, les mers, les oceyans eyet les dzerts. Li djeyografe, c’ est ene sakî di trop consecant po-z aler rôler håre et hote. I n’ mousse måy foû di s’ buro. Mins il î rçût les esploreus. I lzî dmande cwè et come, eyet i scrît totes leus sovnances. Eyet si les sovnances d’ onk di zels lyi avizèt interessantes, li djeyografe fwait fé des rcweraedjes sol morålité di l’ esploreu.

- Douvint don ?

- Pask’ èn esploreu ki mintixhreut amoennreut des måleurs dins les lives di djeyografeye. Et ossu èn esploreu ki boereut dtrop. - Douvént don ? fijha-t i li Ptit Prince.

- Paski les sôlêyes veyèt-st a dobe. Do côp, li djeyografe boutreut deus cresses a ene place k’ i gn a k’ ene.

- Dji cnoxhe ene sakî, derit i li Ptit Prince, ki freut on mwais esploreu.

- Ça s’ pout bén. Ça fwait ki, cand on pinse ki l’ morålité di l’ esploreu est boune, on fwait des rcweraedjes so çou k’ il a discovrou.

- On va vey ?

- Neni, c’ est trop målåjhey. Mins on-z oblidje l’ esploreu a-z apoirter des prouves. Metans ki, s’ il a discovrou ene grosse montinne, on l’ oblidje a ndè rapoirter sacwantès grossès pires.

Tot d’ on côp, li djeyografe fourit tot enondé.

- Mins vos, vos vnoz did lon ! Vos estoz-st èn esploreu ! Vos m’ alez dvizer di vosse planete !

Eyet l’ djeyografe, on côp s’ redjisse å lådje, ritaeya s’ croyon. Po cmincî, on scrît çou k’ les esploreus racontèt å croyon. Po scrire avou d’ l’ intche, on ratind ki l’ esploreu åye ramoenné des prouves.

- Ebén ? dimanda-t i l’ djeyografe.

- O ! So m’ bole, i gn a rén d’ foirt interessant. C’ est tot ptit. Dj’ a troes volcans. Deus vicants volcans eyet on moirt. Mins sait on måy ?

- Sait on måy ?, derit i l’ djeyografe.

- Dj’ a ene fleur eto.

- Nos n’ sicrijhans nén les fleurs, côpa-t i l’ djeyografe.

- Et douvént, çoula ? C’ est çou k’ i gn a d’ pus djoli !

- Paski les fleurs sont-st efemeres.

- Cwè çki ça vout dire, di ça, «efemere» ?

- Les lives di djeyografeye, derit i l’ djeyografe, c’ est les pus valureus di tos les lives. I n’ passèt måy di môde. Ça n’ arive nén sovint k’ ene cresse candje di plaece. Ça n’ arive nén sovint k’ èn oceyan si vude di si aiwe. Nos scrijhans les sacwès ki deurront tofer.

- Mins les moirts volcans polèt raviker, riclapa-t i li Ptit Prince. Cwè çki ça vout dire «efemere» ?

- Ki les volcans soeyexhe moirts ou vicants, por nos, c’ est kine. Çou ki conte, por nos, c’ est l’ montinne. Leye, ele ni candje nén.

- Mins cwè çki ça vout dire, « efemere » ? repeta-t i li Ptit Prince, ki, di tote si veye, n’ aveut måy abandné ene kession ene feye k’ i l’ aveut dmandé.

- Ça vout dire « k’ est po tourner a rén divant waire ».

- Mi fleur est po tourner a rén dvant waire ?

- Oyi, ça.

«Mi fleur est efemere, si derit i li Ptit Prince, eyet ele n’ a ki cwate sipenes po dire di s’ disfinde conte li monde ! Eyet mi, dji l’ a leyî tote seule so m’ planete !»

Pol prumî côp, ça lyi aléve lon d’ end awè ndalé. Mins i rpurda coraedje.

- A voste idêye, dimanda-t i, cwè çki dji dvreu aler vey ?

- Li planete Tere, responda-t i l’ djeyografe. Elle a ene boune rilomêye.

Et li Ptit Prince endala, tot sondjant a s’ fleur.

Hårdêye difoûtrinne