Èt vola lès soyeûs qui s'pártihèt l' campagne,
îr èco si páhûle, oûy plinte d'on monde di djins
s'aglidjant chaque al mîs po l' dispouyî d' sès d'vêres.
Adon, è plin solo blamant d'tos sès pus reûds,
l'ovrèdje kimince, deûr èt sins r'pwès.
Come dès balancîs tofér èn alèdje,
lès aw'hiantès fås moussèt d'vins lès grains.
Li r'lûhant dè fiér passe comme l'aloumîre.
Ine saqwè djèmih èt, d'zos lès tèyants,
lès pèsantès pôtes, prises come d'on toûbion,
s'abatèt so l' tére qui lès-a pwèrté ;
èt, drî lès soyeûs, lès bates si stårèt
a lonkès hièrtchèyes, qui lès racôyerèsses
d'on vigreûs côp d'séye mètèt-st-a djavês.
Ossu, so quéquès-eûres, on n' rik'noh pus l' payis.
Li campagne, ataquêye di traze èt traze costés,
si droûve divant lès fås ; èt dès lonkès-alêyes,
si loukant totès vètes so l' coleûr d'ôr dès grains,
mostrèt l'ovrèdje qu'èst fait. « Qu'on-z-ataque a loyî ! »
brait l' maîsse. Èt lès djavês div'nèt d'on côp dès djåbes,
èt lès djåbes dès tèssês, qui s' drèssèt so lès steûles
a lonkès riguilites. Vos dîrîz-st-ine årmêye
abrotchant foû dèl tére ; mins c'èst l' årmêye dèl påye.
Èle nos-apwète li vèye : l' ome s'ènnè va tchèvi.
Li pan dè bon Diu (Haust, 1924)/VIII
Li soyèdje