Li spér del cinse/XXI
---
On n' ôt pus rén e l' cinse : li rivnant est evoye,
On l' a cåzu rovyî, i fwait trankile dispoy.
Cwand k' on-z è dvize eco del shijhe di tinzintins,
Mareye louke si boulome ki l' rilouke tot coetmint,
I hagnèt so leus lepes, po n' si nén fote a rire,
I gn a k' zels ki savexhe kî ki c' esteut li spér. —
L' mere ourele po l' moumint des faxhe et des lignrês,
Ele côpe del toeye po fé des tchmijhe et des drapeas.
Tricote des ptitès tchåsses å djour et al brosdeure,
Et, po les bouniket, s' pougn lyi sieve di muzeure.
Ci n' est pus li minme djin ; dji tuze k' ele radjonnit,
Ele tént foirt di s' fiyåsse ki s' tramtêye et s' ponit,
K' overe come on betche-bos, k' est si bon a Mareye,
Vôreut ele bén ôte tchoi d' mî ki l' bouneur di s' feye ?
Tot çou k' on pere, ene mere, di bon ddja sohaitreut,
Ç' n' est ki d' vey ses efants contins et awoureus.