Yinte nos deûs
Yinte nos deûs, la ! Twè qu’èst si spèpieû,
Ni m’ di pus qu’ dj’a stî è scole,
Ni m’ di pus qui dj’ cause come dins lès lîves,
Ni m’ di pus qui dj’ so-st-on fiér cu.
Di putôt qui dj’ coûre ritrover nosse man,
Come li sourdant qui potche foû d’ têre,
Come l’afronté ri qui trûle lès rukes di têre,
Come l’aîwe qui pwate lès batias au lon.
Divant qui m’ plume ni vègne à-z-èroni,
Di qui dj’ vos tane avou m’ walon,
Po sayî qu’i vôye pus lon !