(prononçaedje eterpayis
mins, pacô, gn a on mot di rcandjî)
Li ptit prince gripa so ene hôte hôte cresse. Les seulès montinnes k' il aveut cnoxhou, c' esteut ses troes volcans, k' arivént a ses djnos. Li moirt volcan li sierveut d' passèt. «D' al copete d' ene sifwaite cresse, sondjive-t i, dj' avizrè d' on côp d' ouy tote li bole eyet tos les djins ki dmorèt dssu!» Mins i n' aporçuva rén k' des tiesses di rotches, bén rawjheyes.
- Bondjoû, derit i po vey.
- Bondjoû! bondjoû! bondjoû! end ala-t i l' response.
- Kî estoz?
- Kî estoz! kî estoz! kî estoz! fijha-t i l' response.
- Soeyoz mes camaerådes, dji so mierseu.
- Dji so mierseu! mierseu! mierseu! derit i l' response.
«Li kéne drole di bole! pinsa-t i a ç' moumint la. Elle est tote setche, tote betchowe, tote salêye. Eyet les djins n' ont pont d' imådjinåcion. I n' fijhèt ki do repeter çou k' on lzi dit! So m' bole da minne, dj' aveu ene fleur: ele djåzéve tofer li prumire»