(prononçaedje eterpayis
mins, pacô, gn a on mot di rcandjî)
Mins li ptit prince, po fini, après avu roté lontins avå les såvions,les rotches eyet les nives, touma so ene voye. Et les voyes evont tertotes amon les djins.
- Bondjoû, derit i.
C' esteut on djårdén tot gålioté d' rôzes.
- Bondjoû, djhént ele les rôzes.
Li ptit prince les rwaita. Ele ravizént tertotes si fleur.
- Kî estoz? elzi dmanda-t i tot peté.
- Nos estans des rôzes, dijhént ele les rôzes.
- Â! fijha-t i li ptit prince.
Eyet i s' sinta foû målureus. Si fleur lyi aveut conté k' elle esteut tote seule di s' sôre tot avå l' univiers, eyet vola k' i gn aveut bén cénk meye, tertotes pareyes a leye, dins rén k' on djårdén!
«Ele sereut co chokêye, si derit i, s' ele viereut jamwais çoula! ele si tosreut foû, ele freut les cwanses di mori po n' nén avu l' air biesse. Eyet mi, dji sereu bén oblidjî do fé shonnance del sognî, ca ôtrumint, po m' ahonti avou, ele si laireut co bén mori po do bon»
Pu, i sondja co: «Mi ki m' pinséve ritche d' ene fleur come i gn a k' ene, dji n' a k' ene rôze come i gn a bråmint. Avou çoula eyet mes troes volcans k' arivèt a mes djnos - et co! gn a onk k' est kéke feye moirt djusk' a todi - çoula n' fwait nén d' mi on grand grand prince»
Di coûtchî dins les yebes, i tchoûla.