D'al copète dè cina, la qu'èles-ont tant dwèrmou,
on-z-a tapé lès djâbes, so l' dègn qui lès ratind.
Lès loyins sont d'låkés ; on-z-a stâré lès pôtes,
èt vo-chal lès-ovrîs qu' aprèstèt leûs-ustèyes :
li batèdje va k'mincî.
Lès floyês s'èmontèt, rid'hindèt sol batîre,
èt l' bê grain, tot hil'tant, spite å lon tos sès hos.
Ine hinêye, qui s'èlîve fou dès strains èt v' rapinse
li tchaud timps dès-awouts, s'ènêrèye avâ l' grègne.
Lès bateûs s'èstchâfèt ; leus visèdjes s'èsprindèt
èt l' souweûr èlzî court so tot l' cwér. Mâgré tot,
nouk ni s' rind, c'è-st-a quî s' sutinrè l' pus longtimps.
Qwand lès brès' sont falis, i fat bin qu'on s'astâdje ;
mins l'ovrèdje qui lès k'tchèsse èlzî rind 'ne noûve èhowe,
èt v'la l' danse qui rataque so lès reins dè pauve grain.
Èt, si long qu'on djoû seûye, è viyèdje on-z-ètind
li tchanson dès floyês qui s'ènûle djoyeûs'mint,
tot come si quéque mèstré l'zî batahe li mèseûre.
Li pan dè bon Diu (Haust, 1924)/XI
Ciste ouve ci egzistêye eto divins ds ôtès ortografeyes : Rifondou.Li batèdje